Mathieu Reusens

Mathieu was een muziekkenner. Vanaf zijn vijf jaar speelde hij piano en viool, later ook altviool. Als bedreven musicus werd hij bij meerdere orkesten met plezier verwelkomd. Gedurende 16 jaar versterkte hij bij Vivarte de viool- of altvioolsectie naargelang de noden van het moment. In het Gents Universitair Symfonisch Orkest (GUSO) was hij zelfs een tijdje concertmeester. Hier sloeg de liefde voor muziek over naar een jongedame die hij tot zijn laatste moment niet meer kwijtgeraakte.

Door zijn uitgesproken interesse voor het wereldgebeuren en internationale politiek volgde hij het wereldnieuws op de voet. Dagelijks raadpleegde hij diverse bronnen, waarbij hij gebruik maakte van de talen die hij machtig was. Mathieu sprak vlot 5 talen met het Italiaans als zijn absolute favoriet.

Dankzij zijn scherpe en open geest kon hij het nieuws steeds met een gezonde dosis nuance en kritiek bekijken. Hij wilde de wereld begrijpen maar was in zijn mening nooit betweterig of drammerig. Vaak verpakte hij ze in humor en ironie. Niettemin was zijn inzet ernstig en integer. Mathieu vertelde met passie over zijn stages bij internationale organisaties zoals de Verenigde Naties en Dokters van de Wereld. Zo was Mathieu ten voeten uit: als een ‘dokter van de wereld’ die nuchter en rationeel naar de wereld keek, zijn doordachte diagnose stelde en zijn bijdrage leverde om iets te verbeteren.

Op zijn typisch bescheiden manier luisterde hij ook naar de mening van anderen, zonder zichzelf op de voorgrond te plaatsen. Dit was kenmerkend voor zijn groot hart en respect voor andere mensen; want zijn eigen mening had hij zeker, grondig gefundeerd en goed bedacht.

Zijn humor kon niet enkel in discussies overtuigen maar was ook in zijn hele présence aanwezig. Vooral zijn fantastische mimiek sprak vaak boekdelen. Hij had altijd het grappigste woord. Hij was erg gevat, scherp en beredeneerd, en als iemand dacht een grappige opmerking te hebben, vond hij er steeds nog een betere. Het was iets wat hem typeerde en wat hij tot het allerlaatste moment heeft bewaard.

Het is bijna vanzelfsprekend dat hij ook als quizzer een vaste waarde was. Het team met zijn vrienden uit het middelbaar is hij dan ook altijd trouw gebleven en samen hebben ze over de jaren aan meerdere quizzen deelgenomen

Het is geen verrassing dat hij altijd openstond om andere culturen te ontdekken en zijn eigen horizon te verruimen.

Op zijn reizen was hij een trouwe sponsor van georganiseerde free-tours en hij liet zich zelfs door temperaturen beneden het vriespunt niet tegenhouden om drie uur naar een enthousiaste gids te luisteren. Deze interesse kon hij vaak combineren met fotografie. Hij had een oog voor de schoonheid van het leven en de fotoboeken van zijn reizen waren kunstwerkjes.

Na een actieve dag genoot hij graag ook op culinair vlak en daarbij was een bezoek aan een lokaal restaurant obligaat. Het moest echter niet altijd exotisch zijn, hij was ook altijd te vinden voor klassiekers zoals een goed stukje lam, de legendarische kaasfondue van la mamma of een selectie van goede kazen met een verfijnde wijn.

Mathieu volgde ook nauwkeurig het wereldje van de sport op. Hij was zelf graag sportief, maar vond het belangrijk om dit recreatief in een interessante en mooie omgeving te doen. Regelmatig zocht hij voor zijn fietstochtjes nieuwe routes uit en maakte zich zo de omgeving van Gent eigen. Zoals hij enorm genoot van zijn sportieve uitstappen, zo liet hij zich ook graag inspireren door de echte profs. Via Sporza supporterde hij tijdens zijn laatste zomer nog heel enthousiast mee voor de Belgische topsporters.

Mathieu was helemaal klaar en bereid om de wereld een beetje beter en gelukkiger te maken. Het was zijn doel in het leven. Hoe droef en bijzonder onrechtvaardig voelt het nog steeds dat hij die kans niet ten volle kreeg. Zelf heeft hij hier nooit over geklaagd. Hij keek altijd vooruit en had vertrouwen in de toekomst.